-Neden 10 numarayı en yüksek rakam olarak ayarlayıp, gürültüsünü biraz artırmıyorsunuz?
-Bunlar 11’e kadar gidiyor.
82 dakikaya koca bir heavy metal tarihini sıkıştırmak da neyin nesi? Tabi bunu yaparken olabildiğince klişeleşmiş olayları not defterinizin bir kenarına yazmalısınız. Yönetmen Rob Reiner ve ekibi de bu “devasa” belgeseli çekerken not defterlerini olabildiğince kurcalamışlar. Ortada bir belgesel var, doğru. Ancak filmin türüne belgesel demek haksızlık olur. En iyi ihtimalle ‘mockumentary’ desek daha uygun olur. Bu kelimeyi duyar duymaz kelimenin çıkış noktasını merak etmiyor değil insan. Mockumentary kelimesinin çıkış noktası Mock (İngilizce’de “dalga geçmek”) ve Documentary (İngilizce’de “belgesel”) sözcüklerinin birleşmesinden oluşuyor. Mock-Documentary yapısı zamanla Mockumentary çatısı altında birleşiyor. Bu çatının, 1965 yılından bu yana Oxford’un İngilizce sözlüğünde yer aldığını belirtmekte de fayda var.
Belgesel adı altında dalga geçen tamamen hayali bu tür filmler (örnek vermek gerekirse; 24 Hour Party People, This Is Spinal Tap, Man Bites Dog, The Blair Witch Project, veya kısaca yan sayfada sağ üstteki kutuya bakınız en iyisi) üstün pazarlama gücü ve kısıtlama bilmez yapım ekibiyle her daim seyirciyi keklemeyi başarmışlardır. Spinal Tap grubunun albüm çıkartması için baskı yapan sinemaseverler (daha doğrusu bu müthiş rüyaya kendini kaptıran fanatikler) her ne kadar albüm için tuttuğunu koparamasalar da film çıkış tarihinden 25 yıl sonra bir adet ‘One Night Only World Tour’ kapsamındaki konser için Britanya’nın yolunu tutmuşlardır.
Kültlük Müessesesi
Film zaman içerisinde kült statüsüne kavuşuyor. Hatta sinema sitelerinin en iyi kült film oylamalarında çoğu kez başa güreşir halde görüyoruz. Bu başa güreşme mevzusunda aktörler genelde değişiyor olsa da, basit bir şekilde ifade edersek, nasıl ki Bill & Ted’s Excellent Adventure filmi yıl içinde daha çok Amerika’da çılgınlar gibi tekrar ve tekrar izleniyorsa, This Is Spinal Tap filmi de bilhassa Britanya’da fanatiklik seviyesinde almış başını gidiyor.
En iyi kült film listelerindeki yerlerini sağlama almalarındaki en önemli etkenlerden birisi de filmde bahsi geçen grubun üyelerinin müzik enstrümanlarına yabancı olmamaları yatıyor. Kim ne derse desin güzel bir albüm çıkartan grubun film soundtrack’i hala daha fanatiklerce özenle saklanıyor.
Filmin, kült statüsünü kazanması dışında sadece kült dünyasına değil aynı zamanda (özellikle) 90’lı yıllarda patlayan rock’n’roll filmlerine de kaynaklık ettiğini görüyoruz. Cameron Crowe gibi yönetmenler önlerinde böylesine büyük bir hazine görmeselerdi dönemin popülerleşmiş türlerinin (örnek vermek gerekirse, grunge!) dokusunu barındıran bir filme bu kadar rahat dalabilirler miydi bu da ayrı bir merak konusu. En azından ilham aldıklarından bahsedebiliriz.
